ای اشک چشم ما همه وقف عزای تو            دل‌های دوستان همه صحن و سرای تو

چـشمم سوی مـدیـنه دلـم جـانب بقـیـع            گــرم زیــارت حــرم بـا صـفــای تـو

از لحظه‌ای که خاک لحد بر تو چیده شد            خـاک بـقـیع نه! دل ما گـشت جـای تو

آیـا درِ بـقــیـع شـبــی بــاز مــی‌شــود            تا در کـنـار قـبـر تو گـریـم برای تو؟

بردنـد دست‌بـسته تو را سوی قـتلگـاه            با آنکه بود عـرش خـدا جـای پـای تو

ای صـد مـسیـح زنـدۀ ذکـر شـبـانه‌ات            خامـوش شد چگونه صدای دعـای تو

آخر ز زهر کین جگرت پاره پاره شد            ای پـاره‌هـای دل، گُـل بـزم عـزای تو

تشـیـیع شد چو پـیکـر پاک تو تا بقـیع            می‌کرد گـریه خـتم رسل در قـفای تو

چون شمع، آب شد بدنت از شرار زهر            ای جـان عـالـمی هـمـه بـادا فـدای تو

تنها نه میثم از غـم و اندوه و غـربتت            آگه کسی نگـشت به غیر از خـدای تو